Putten

In deze akte worden goederen en landerijen overgedragen aan het klooster van Werden (bij Essen in Duitsland), en Putten wordt in vico qui dicetur Puthem (als buurtschap of dorp) genoemd. Putten is, nadat de kerk is gesticht, een verzameling buurtschappen die tezamen een kerkdorp vormen, een situatie die tot aan de tiende eeuw voortduurt. Dit kerkdorp omvat een groot gebied, dat zich uitstrekt tot Nijkerk en Voorthuizen. Pas in 1416 worden Nijkerk en Voorthuizen verzelfstandigd.

Putten is dan voornamelijk agrarisch gebied, waarbij de meeste boerderijen behoren tot het bezit van de kloosters Werden, Elten en Abdinckhof (in Paderborn). in 1559 draagt het klooster Werden haar bezittingen over aan dat van Abdinckhof, waarmee laatstgenoemd klooster verreweg de grootste grondeigenaar wordt. Tot 1803 worden deze bezittingen door "de Kelnarij" (een rentmeester of kellenaar) bestuurd. Aan deze periode herinneren in Putten nog onder meer de Kelnarijstraat, de Abdinckhofstraat en de Paderbornstraat.

Aan het einde van de zestiende eeuw bereikt de Reformatie Putten, en tot 1608 is er een rooms-katholiek pastoor die vanuit de Pancratiuskerk werkt. Het grootste deel van de bevolking wordt dan protestants, en slechts een kleine katholieke kern blijft over.

Eind september 1944, tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog, wordt door de ondergrondse in Putten een aanslag gepleegd op een aantal Duitse officieren. Als vergeldingsactie wordt een razzia uitgevoerd door de Wehrmacht en de SS en wordt een deel van het centrum van het dorp platgebrand. Zie hiervoor het artikel Razzia van Putten.

Na de oorlog is Putten nog steeds grotendeels agrarisch gebied, maar in de tweede helft van de twintigste eeuw wordt het toerisme en recreatie een belangrijke inkomstenbron. Daarnaast is in Putten beperkte industrie.